Mijn opa, Henri 't Sas, schreef in de krant over de auto van zijn vriend F.J.M. Colson, wonderdokter te Ginneken:

"Eerste auto toeterde begin 1900 door Breda

Die eerste auto ziet U hier met de gelukkige eigenaar, Frans Colson, de indertijd "omschreven'' wonderdokter van Ginneken, in gezelschap van z'n Fox-terrier. De foto is genomen in het begin dezer eeuw en wel achter het door Colson bewoonde houten boshuis in het Ulvenhoutse bos, ongeveer waar nu de landhuizen in Beukenhof zijn verrezen. Dat dit hyper-modern verkeersvehikel in Breda enorm bekijks had behoeft geen betoog.

De ouderen kwamen, op ’t horen van het getoeter van de grote koperen signaalhoorn naar buiten en de jeugd holde achter de wit-gelakte open wagen met de koperen montering opgetogen mee, zolang dit maar vol te houden was. ‘t Was wel een heel praktisch vervoermiddel Je moest er weliswaar langs achter inkruipen, maar behalve de twee zitplaatsen achter 't stuur, konden er nog vier inzittenden beschikken over de twee zij-zit-banken en je zat knusjes tegenover elkaar. De dames (heel sportief) met enorme hoeden en doek, de heren zoals u ziet in wit vest, witte sportpet en witte das. Koeien, paarden, honden, kortom al wat op poten liep, was als de dood voor dit vreemdsoortige, puffende en toeterende ding, dat van voren met een slinger moest worden "opgedraaid". De boeren die het geval, op hun kar gezeten, tegemoet reden, sprongen op de keien en wuifden van verre: "Naar de kààànt, naar de kant…! Hij kan er nie tegen!" Die "hij" was ’t paard, dat de kar achteruit wrong in de richting van de sloot.      

We hebben met ons zessen de eerste rit naar Antwerpen in deze nouveauté meegemaakt. Het vertrek was bepaald op twee uur en de aankomst geschiedde tegen half zeven. Maar toen we die avond instapten om de terugreis te aanvaarden, rolde de hele motor over de keien. Dat was heel ongezellig, want automonteurs moesten nog uitgevonden worden. Daarom werd de hulp ingeroepen van twee fietsenreparateurs en een kachelsmid, die echter langdurig met de handen in 't haar bleven staan voor dit ziek mechanisch mirakel. Op de post “onvoorziene” uitgaven, moest dan ook een bedrag van tweehonderd francs worden genoteerd voor logies en ontbijt te Antwerpen. De hotelier wist echter een van de beroemdste Antwerpse technikers te ontbieden, die na een nacht en halve dag arbeid ‘t geval weer rolklaar maakte.

Hobbelklaar is juister uitgedrukt, want de kinderkop-kasseien op de Zundertse steenweg deden je maag tot in je keel springen. De plattelands-bevolking was allesbehalve ingenomen met dit akelijk mechien, dat de koeien in de wei op hol deed slaan. Daarom tracteerde een der bengels achter een boom verscholen de chauffeur met het witte vest op een pet vol modder. De Fox-terrier is na 'n botsing met 'n boom op de loop gegaan en nooit meer terug gekomen."