Dit zijn anekdotes die mijn vader P.A.M. Verbraak (Peter) aan mij vertelde over de auto's van mijn opa, met kenteken N-18706.

Piet had samen met zijn vader Petrus Antonius Henricus Verbraak (Pierre) en zijn twee broers Bernard en Tonny het Kunstatelier P. Verbraak & Zn., gesitueerd aan de Noordstraat 103 te Tilburg. Omdat Pierre slecht ter been was, werd er al vroeg een auto aangeschaft. De eerste auto was een T-Ford, die vermoedelijk in 1924 werd gekocht. Men was destijds niet flauw met proefritjes. De eigenaar van garage Knegtel, aan de Heuvel te Tilburg, toerde met de aankomende eigenaren naar Maastricht, waar hij vervolgens de breedte van de auto wagen verkeerd inschatte en hem klem reed tussen twee boerenkarren geladen met hooi. De terugrit werd door mijn opa  gereden en zo kon hij de auto leren besturen.

Tijdens de tweede wereldoorlog was de auto - een Studebaker - gedeeltelijk gedemonteerd en verstopt. Na de oorlog werd het trotse bezit weer gemonteerd en reed men er mee door Tilburg. Meteen werd de auto in beslag genomen: een dokter in het Noorden van het land had deze hard nodig voor het bezoeken van zijn patiënten. Men kreeg als vergoeding een bewijs dat men, als er voldoende auto’s waren, er een mochten kopen. Dit werd een Skoda en die voerde nog steeds het kenteken N-18706.

Doordat de auto's nog niet van een zeer hoge kwaliteit, waren kon het gebeuren – en dat is dus ook het geval geweest - dat je werd ingehaald door een van je eigen wielen.

De auto's hadden vroeger een treeplank. Mijn opa was best trots,  hij moest eens een zak cement halen en omdat hij mijn oma ook op ging halen (ze hadden nog verkering) werd de zak niet in de auto, maar op de treeplank gelegd. Bij haar aangekomen was de zak cement echter verdwenen.

De Skoda, de laatste auto met het kenteken N-18706, was zo goed onderhouden dat zelfs de plamuur nog blonk. Het was een cabriolet en omdat de auto's nog geen verwarming hadden was het op koude dagen afzien.

Regelmatig gingen de kinderen in de auto zitten, diep gebogen achter de stoel van Pierre en omdat hij moeite had met het instappen werd je niet ontdekt. De sport was dan om pas buiten de stad tevoorschijn te komen. Had je weer een mooi tochtje, tot ongenoegen van Pierre.