N-25
S.J. Verburgh
Bosscheweg 139 Tilburg verstrekt 1906
J. Verburgh
Tilburg vervallen 1936
R. A. M. E. Gommers
Pr. Julianastraat 2 Ginneken verstrekt 1936
Aanvullende informatie
RA Tilburg, fotonr. 033393
Steven Johan Pierre (Tilburg 1887-1957) was zoon van het echtpaar Verburgh. Het Regionaal Archief Tilburg heeft een foto waarop zijn ouders staan afgebeeld.
Volgens de beschrijving staan ze voor hun meubelwinkel, waar getuige de inrichting van de etalages ook katholieke devotie-artikelen werden verkocht. Het gezin Verburgh was echter Nederlands Hervormd. Een verklaring is waarschijnlijk dat de ouders van Steven geen meubelzaak, maar een pandjeshuis dreven, een soort bank van lening, waar mensen hun spullen (tijdelijk) aan konden verkopen om weer wat geld te hebben. Op de lijst rond de foto staat ook “De Lommert” geschreven, wat het nog waarschijnlijker maakt.
Steven werkte in de winkel, zette het bedrijf later ook voort en wordt in de archieven dan ‘koopman in ongeregelde goederen’ genoemd: een handelaar in van alles en nog wat. De lommerd van het gezin Verburgh was kennelijk lucratief, want in 1906 worden er twee nummerborden toegewezen: N-25 en N-26. Het zullen waarschijnlijk autootjes zijn geweest waarin wat spullen konden worden vervoerd.
De opgegeven S.J. Verburgh uit Tilburg was waarschijnlijk een autoverkoper, want mijn grootvader E. M. Gommers reed een "Graham" met dat nummer N 25. Mijn vader, R.A.M.E. Gommers, huisarts te Ginneken, nam die auto van zijn vader over: foto uit 1937. Later ging dat kentekennummer over naar zijn nieuwe auto's: Opel Kadett, Olympia, Kapitän.
Rietje Janssen (later Riet Bruijninckx-Janssen) moest als klein meisje eind jaren ’30 regelmatig buiten op de uitkijk staan om te zien of de auto van dokter Gommers eraan kwam. Een telefoon was in die tijd nog geen gemeengoed. Haar ouders hadden een kruidenierswinkel in de Valkenierslaan en zij moest dan de dokter aanhouden om te zeggen dat er een bericht voor hem was.
Het kenteken van die auto: N-25, heeft ze haar hele leven nooit vergeten, dat stond in haar geheugen gegrift.
@ Bruijninckx. Dat is een spannend verhaal, bedankt daarvoor. In die tijd was de communicatie inderdaad niet zo eenvoudig. Je vraagt je af hoe ze het allemaal geregeld kregen.
Reageer