Links op de foto mijn vader Jan Ruts. De Jeep zal ik me altijd herinneren, hij heeft tot eind 60er jaren dienst gedaan als bedrijfswagen. In de weekeinden gingen we er mee de bossen in en ik heb er als kind mijn eerste aanrijding mee gemaakt. Piet Schnabel zal ik me altijd blijven herinneren.
Rens Ruts

Was dat de firma Ruts die bij de Shellstations de pompen en tanks installeerde? Ik zie ze nog graven bij ons voor de deur, het gat voor een 6000 liter tank. Met de schop!

Wij hadden indertijd in onze garage een takelwagen, een omgebouwde Ford CMP truck uit de oorlogsdump. Hiermee is mijn vader met een monteur in februari 1953 naar Zeeland gereden. Ze hebben daar koeien- en paardenkadavers weg gehaald.

Hallo Ad, dat klopt. Mijn vader was, o.a. voor Shell, belast met het bergingswerk van brandstoftanks die door de overstroming omhoog kwamen. Een vroege milieuramp!
Rens

Beste Rens, bij toeval en via een Shell-relatie vond ik jouw bericht in reactie op een foto - uit een hele reeks Watersnoodramp-foto's - , die ik aan het Zeeuws Archief ter beschikking had gesteld. Dankzij jou is het verhaal over deze foto compleet. Ik herinner me jouw vader en moeder, de witte Pontiac (als ik me niet vergis) en het huis aan de Ringbaan nog goed. Wij hebben elkaar toen zeker ook wel eens ontmoet, ik herinnerde me onmiddellijk je naam. We moeten ook van dezelfde leeftijd ongeveer zijn. Ik ben nu 75 en mijn broer Walter - HTSwerktuigbouw en Shell-man als onze vader en Porsche-rijder! - 73. Mijn vader (1920) is in 2006 overleden, mijn moeder (1917) in 2013. Ik neem aan dat jouw ouders er ook niet meer zijn. Samen zijn onze ouders zijn in de jaren vijftig ook nog samen op vakantie in Duitsland geweest. Bijzonder dat je nog een herinnering aan mijn vader hebt. Met hartelijke groet, Paul Schnabel

Hallo Paul,
Wat leuk om op deze manier van je te horen. Ik heb inderdaad een behoorlijke herinnering aan jou vader. Hij kwam regelmatig bij ons lunchen en de relatie tussen onze vaders ging veel verder dan alleen zakelijk, ze waren gewoon goed bevriend.
Overigens de Pontiac was een 'two tone', wit met blauw.
Mijn ouders leven ook al jaren niet meer. Mijn vader had nog een flink fotoarchief waaronder veel beelden van de ramp in '53 en zelfs die vakantie naar Duitsland. Dat is allemaal van de aardbodem verdwenen helaas.
Hartelijke groet, Rens

Dat is inderdaad wel heel jammer, Rens. Gelukkig dat de herinneringen zijn gebleven...